Kerkbesturen bundelen hun krachten!
De Kerk en de gemeenschap moeten in deze tijd vernieuwen. Maar wat betekent dat eigenlijk, wat moet dan voortdurend vernieuwd worden? En waarom dan wel? Is het niet beter om het bestaande te koesteren en vast te houden? Nee, je kunt niet alles vasthouden en bij het oude laten. Soms is het goed om je krachten te bundelen, om samen met andere parochies een toekomst te plannen. Een visie uitdenken waarin je de levendigheid, de vitaliteit, van de onderscheidene parochies tot doel stelt. Hierbij de eigenheden van de verschillende gemeenschappen bewaren. Als nodig en wenselijk elkaar ondersteunen en samen optrekken. Samen nieuwe wegen durven gaan, met Christus als onze Weg. De vaste waarden moeten blijven, het Evangelie als middelpunt, de Schrift als fundament. Het is goed bij tijd en wijle nieuwe dingen uit te proberen. Niet bang zijn om te veranderen. Ja, het klopt dat veranderen onzekerheid met zich meebrengt. Maar vastroesten is denk ik erger. We zien de samenleving om ons heen veranderen. Als de kerk onderdeel van deze samenleving wil blijven, dan zal ze zich bij tijd en wijle iets moeten aanpassen. Zo is de huidige trend in onze parochies, dat we het alleen niet meer redden, dat we elkaar moeten opzoeken. Dit hebben we de afgelopen jaren steeds weer opnieuw gedaan met wisselend succes.We staan nu aan de vooravond van een best wel grote verandering. De kerkbesturen van een drietal parochies worden per 1 januari 2022 samengevoegd en gaan verder onder één clusterbestuur. Om nu de vitaliteit van elke parochie te behouden en te bevorderen, zullen we in elke parochie een parochieraad in het leven roepen. Zo zullen we bestuurlijk één zijn, met behoud van de parochiële verscheidenheid. Samen naar nieuwe wegen zoeken om de basis van Jezus kerk ook in deze tijd handen en voeten te geven in alle gemeenschappen. En deze basis is nog altijd, omzien naar elkaar. Ik realiseer me heel goed dat dit op termijn misschien holle frases kunnen blijken, maar we mogen ons niet laten afschrikken of bang zijn, dat de geweldige dingen die we samen willen gaan doen stranden bij het voornemen. We hoeven niet bang te zijn als iets niet lukt of anders loopt dan voorzien was. Natuurlijk is dat niet leuk, maar als we niets proberen, dan blijft het zoals het was en dat gaat ten koste van een vitale gemeenschap. Maar let wel, we worden opgeroepen om het goede te behouden. De eigenheden van elke parochiegemeenschap zijn de moeite waard om te koesteren en te etaleren. En dat moet dan ook een basis zijn, van waaruit we verder kunnen bouwen. De parochie samen met de verschillende verenigingen bouwen aan een levendige gemeenschap, ieder met zijn talenten en mogelijkheden. Al vele nieuwe activiteiten zijn in onze parochies met wisselend succes opgestart en vele activiteiten zijn nog steeds actueel en levendig en andere gingen teloor. De meeste zijn vaak spontaan ontstaan en worden ook spontaan en met veel enthousiasme door betrokken vrijwilligers uitgevoerd. Ik heb in al die tijd ervaren dat er vele enthousiaste vrijwilligers actief zijn. Iedere dag weer opnieuw staan mensen klaar om op welke wijze ook een bijdrage te leveren aan de (kerk)gemeenschap. We worden allen bij deze uitgenodigd om te blijven meedenken en meewerken aan deze voortdurende vernieuwing van onze plaatselijke kerk. Laten we van vernieuwing of verandering geen modewoord maken, maar een zinvol werkwoord.Een concrete uitnodiging voor een eerste bijeenkomst kunt u binnenkort verwachten.